Πίσω από τα ταμεία των μικρών μαγαζιών μιας παλιότερης εποχής, τον τοίχο διακοσμούσε ενίοτε ένα μικρό κάδρο λαϊκής τέχνης που σύγκρινε την ζοφερή κατάληξη του «πωλών επι πιστώσει» επαγγελματία με την ευημερία του «πωλών τοις μετρητοίς», επιδιώκοντας να αποθαρρύνει την συσσώρρευση οφειλών στα συνοικιακά καταστήματα.

Το σκίτσο σκιαγραφούσε μια Ελλάδα που χτιζόταν από το μηδέν και στηριζόταν στην καλή πίστη και τις δοσοληψίες μέσα σε μικρούς κοινωνικούς ιστούς, που όμως σε ένα περιβάλλον ελλείψεων δεν λειτουργούσε πάντα ευνοϊκά. Ο καθένας καλείται να πάρει αποφάσεις, να «ζυγίσει» τα κατά συνθήκη πλεονεκτήματα, να συνάψει συμφωνίες και να συμβάλλει σε μια υγιή κοινωνική συνοχή διατηρώντας την ισορροπία.

Σε μια πιο ελεύθερη απόδοση της ίδιας ιδέας, διευρυμένης με σκοπό να ελαφρύνει το εικαστικό αποτέλεσμα, επιδίωξα να απεικονίσω τις επιλογές κατά συνθήκη, όχι απαραίτητα στο επαγγελματικό περιβάλλον, με εργαλεία τη διαχείριση του χρώματος και των συμβολισμών σε ένα παιχνίδι που οι αποφάσεις δεν είναι απόλυτες, υπάρχουν εννοιολογικές γκρίζες ζώνες και το επιθυμητό αποτέλεσμα είναι και υποκειμενικό.